วันนี้พอดีว่างเว้นจากการทำงาน ก็เลยมีเวลาว่างมาเขียนบทความ บทความที่ผมเขียนเป็นสิ่งที่ผมได้ไปพบ ได้เจอในชีวิตประจำวันแล้วก็เอามานั่งคิดวิเคราะห์และก็วิจารณ์  สิ่งที่ผมวิจารณ์แน่นอนคับผมไม่ทำให้ใครเดือดร้อนแน่นอน เป็นการติเพื่อก่อ เป็นการวิจารณ์เพื่อพัฒนาก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน   คงปฏิเสธไม่ได้ว่ากระแสที่กำลังมาแรงในตอนนี้คือ กระแสการที่จะรวมตัวกันของประเทศในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งจะรวมตัวกันภายใต้ชื่อว่า  "อาเซียน"  ทุกองค์กรของรัฐและเอกชนในประเทศไทยต่างก็กระตือรือร้นที่จะให้ความรู้เรื่องอาเซียนแก่บุคลากรในสังกัด ในแวดวงการศึกษาก็เหมือนกัน ผมก็เป็นคนหนึ่งคนตัวเล็กๆในวงการศึกษาได้เห็นความพยายามของผู้บริหารที่จะนำพาองค์กรให้ได้รู้จักคำว่าอาเซียน ได้เห็นหลายโรงเรียนต่างก็กระตือรือร้นที่จะยิ้มและอ้าแขนตอนรับการเข้าสู่อาเซียน มีการทำหลายสิ่งหลายอย่างที่จะให้ อาเซียน ซึมซับเขาไปในเส้นเลือดของคนในองค์กร จากการสังเกตและพบเจอของผม หลายโรงเรียนหลายองค์กร เตรียมความพร้อม เข้าสู่อาเซียน ด้วยวิธีการที่หลากหลายรูปแบบ เท่าที่ผมเห็นก็คือ มีการติดป้ายไวนิว ว่าเราจะเข้าสู้อาเซียนแล้วน่ะ  มีการทำเสื้ออาเซียนแจกคนในองค์กร มีการจัดห้องอาเซียน ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่ดี แต่ยังไม่ใช่อาเซียนที่แท้จริง เป็นแค่เพียงกระพี้ของอาเซียน ซึ่งแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับหลายประเทศที่มีการเตรียมความพร้อมเข้าสู้อาเซียนโดยพยายามให้ประชาชนหรือบุคลากรของเขานั้นเรียนรู้ถึงภาษาซึ่งจำเป็นต้องใช้ในการติดต่อ เพื่อทำมาค้าขาย หรือประกอบอาชีพได้ในประเทศคู่อาเซียน ซึ่งปฏิเสธไม่ได้เลยว่า สิ่งที่สำคัญที่สุดเมื่อคุณเปิดประเทศหรือเปิดให้มีการคบค้ากัน สิ่งที่จำเป็นก็คือภาษา ดังนั้นการเตรียมพร้อมที่แท้จริงของการเข้าสู่ ประชาคมอาเซียนก็คือการเตรียมในเรื่องของภาษาต่างหาก น้ำมันกับน้ำจะเข้ากันไม่ได้เลยหากคุณไม่มีสบู่ กระน้้นแล้วอาเซียนคงเป็นแค่ละครปาหี่ที่สร้างขึ้นมาเพื่อหลอกลวงตัวเองหากไม่มีความพร้อมของภาษา